دیانا در دو سال سه ماهگی

امرزو یعنی پنجم اردیبهشت هزار و سیصد و نود و یک دیانای عزیز من دو سال و دو ماهش تمام شد. حالا دیانا با دو ماه پیش تفاوت بسیاری کرده است.

علاقه زیادی به انجام کارهایش به صورت مستقل دارد. خودش دستهایش را بشوید یا شلوارش را بپوشد و ...

حدود هفتاد تایی کلمه فارسی بلده بخونه و یکسری اسم حیوانات و تا حدی اعضای صورت را هم به زبان انگلیسی می داند. ولی موقع تماشای برنامه های آموزشی به زبان انگلیسی کلمات را به سرعت تلفظ می کند و یا از من معنی آنها را می پرسد که خیلی هم دوست دارد.

عاشق دیدن بارنی و خونه مادربزرگه است.

خیلی خاله بازی رو دوست داره و عاشق عروسکهای قد و نیم قدشه!!!

از زبان عروسکها و اشیا و همه چیز حرف می زنه و خواسته ها و تمایلاتش رو اینطوری بیان می کنه

قصه رو دوست داره چه مامان براش بگه چه از سی دی های قصه گوش کنه

تنها تو اتاقش می خوابه اما چند شبی است که موقع خوابیدن مامان باید کنارش باشه تا خوابش ببره وگرنه خیلی بی تابی می کنه

در برابر دستشویی کردن روی لگن و جای دیگه به غیر از پوشک خیلی مقاوت می کنه و این چالش بزرگ این روزهای ما است

پلوی سفید دوست داره و دلش نمی خواد چیزه دیگه ای با اون قاطی بشه. همینطور ماست و لبنیات رو خیلی دوست داره

شکلات خور خونه ما کیه : دیانا!!!!!!!!!!!!!

به جزئیات خیلی توجه داره. به رنگها و شکل ها و تخیلش عالی کار می کنه. اون روز رفته بودیم بیرون پیاده روی. دو تا گودال آب کنار هم بودند که تقریبا به هم چسبیده بودند. دیدم دیانا کنار اونها ایستاد و نگاهشون می کرد بعد سرشو آورد بالا و گفت مامان این شکل یک پروانه است. خیلی تشبیه درستی کرده بود.

به حسهای اطرافیانش خصوصا مامان خیلی توجه داره و کوچکترین ناراحتی رو توی چهره اش می بینه و می گی تو ناراحتی مامان؟

کامل صحبت می کنه و شعر می خونه و چقدر از خودش شعر و آهنگ میسازه.

به سازها علاقه داره. ارگ و بلدز و ساز دهنی رو میاره و باهاشون آهنگ میزنه و شعر می خونه

حس مالکیتش رو خیلی بیشتر بروز میده.

می تونه یک ربعی رو تنهایی بازی کنه.

هنوز قادر نیست با بچه های هم سن و سالش خوب بازی کنه.

از پله های خونمون به تنهایی و با کمک نرده ها بالا و پایین میره ( سه طبقه )

عاشق کالسکه سواریه!!!

بازیهای حافظه رو دوست داره.

پازل درست کردن رو خیلی دوست داره.

کمتر نقاشی می کشه و بیشتر به قول خودش مشق می نویسه

از خودش یک عالمه کلمه و اسم اختراع می کنه. (داتادا- جانا- آنگلی جان و آنگلی نجان و ...)

به هر کی میرسه می پرسه: اسم تو داتادای یا جانا؟ ( خیلی بامزه است)

برای بیان خواسته هایش از جیغ و گریه خیلی استفاده می کنه.

به سختی میذاره دندونهاشو مسواک کنم

خشکبار رو خیلی دوست داره

پارک رفتن و تاب بازی و اسب سواری و البته تماشای کردن بقیه بچه ها به مقدار زیاد رو خیلی دوست داره

عاشقتم عزیزم